حالت التزامی در زبان انگلیسی

حالت التزامی همان افعالی هستند که به توصیف کنش ‌ها، رویدادها و موقعیت ‌های فرضی یا غیرواقعی می پردازند. حالت التزامی در مقابل حالت اخباری است که از آن برای کنش‌ های و رویدادهای حقیقی و واقعی استفاده می شود. مضاف بر این، برای بیان فرمان ‌ها، پیشنهادات، درخواست ‌ها یا باید ها و همچنین نتایج فرضی که وابسته به محقق شدن شرایطی خاص هستند از حالت التزامی افعال استفاده می‌ کنیم.
 

حالت التزامی در زبان انگلیسی

 

چگونگی استفاده از حالت التزامی

در زبان انگلیسی برای اینکه حالت التزام را بیان کنیم، شکل خاصی برای افعال در نظر گرفته نشده است. به جای آن با توجه به معنایی که در نظر گوینده و نویسنده وجود دارد، بایستی فعل را صرف کرد. در ادامه بیشتر با این موضوع  و کاربرد حالت التزامی آشنا خواهید شد. همچنین اگر قصد یادگیری گرامر زبان نگلیسی را به صورت جامع و آسان دارید می توانید مرکز زبان گات را انتخاب کنید.
 

بیان آرزو با حالت التزامی درزبان انگلیسی

زمانی که می ‌خواهیم آرزویی را بیان کنیم، برای ساخت حالت التزامی، فعل جمله را یک زمان به عقب می ‌بریم. به مثال ‌های زیر با دقت توجه کنید:
 
حالت اخباری: امروز دوشنبه است. باید به سر کار بروم.                                   Indicative mood: “It’s Monday. I have to go to wor
حالت التزامی: کاش امروز دوشنبه نبود، ای کاش مجبور نبودم به سر کار بروم. Subjunctive mood: “I wish it weren’t* Monday. I wish I didn’t have to go to work
 
توجه داشته باشید که در بیان آرزو مثل جملات شرطی نوع دوم فعل “to be” تنها به شکل “were” در جمله پدیدار می ‌شود. فرقی ندارد که فاعل جمله جمع باشد یا مفرد و سوم شخص؛ به هر حال تنها شکل مجاز همان “were” است. برای آشنایی بیشتر با نحوه‌ ی صرف افعال در بیان آرزوها به مقاله بیان آرزو با حالت التزامی در سایت ایرانمهر مراجعه کنید.
 

وجه التزامی فعل در زبان انگلیسی

وجه التزامی فعل (Subjunctive Mood)، برای بیان ضرورت و لزوم انجام یک کار بکار برده می ‌شود. وجه التزامی بر خلاف وجه اخباری (Indicative Mood)، برای بیان امور ذهنی و غیرواقعی (نظیر: باورها، نظرات، احتمالات، آرزوها، اهداف، علایق و خواسته ها) به کار می ‌رود.
 

حالت التزامی در زبان انگلیسی

 

وجه التزامی فعل بعد از صفات

بعد از برخی از صفات از وجه التزامی استفاده می ‌شود که در اینصورت از ساختار زیر پیروی می ‌کند:
 
مصدر بدون that + to + صفت الزام آور
 
برخی از مهمترین صفات الزام آور عبارتند از:
 
advisable, best, crucial, desirable, essential, imperative, important, necessary, unthinkable, urgent, vital, adamant, anxious, determined, eager, keen
 
مثال:
 
It is advisable that she rest for a week
                                                    توصیه می شود که او برای یک هفته استراحت کند)
It was essential that the army advance rapidly                                      ضروری بود که ارتش به سرعت پیشروی کند)
After the landing, it will be vital that every soldier not use a radio       پس از فرود، ضروری خواهد بود که هر سرباز از یک رادیو استفاده نکند)
 

وجه التزامی فعل بعد از اسم های الزام آور

 بعد از برخی اسامی از وجه التزامی استفاده می‌شود که در اینصورت از ساختار زیر پیروی می‌کند.
 
مصدر بدون that + to + اسم الزام آور
 
برخی از مهمترین اسامی الزام آور عبارتند از:
command, demand, order, proposal, recommendation, request, suggestion
 
مثال:
They made a suggestion that we be early                                                               آنها پیشنهاد دادند که ما سریع باشیم)
He made a proposal that the company buy more land                                          او پیشنهاد داد که این شرکت زمین بیشتری خریداری کند)
The president has issued an order that the secretary resign next month 
             رئیس جمهور دستور داده است که وزیر در ماه آینده استعفا دهد)
 
نکته:
کاربردهای وجه‌ التزامی فعل که در بالا ذکر شد بیشتر در انگلیسی آمریکایی می ‌باشد و در انگلیسی بریتانیایی معمولاً از should استفاده می ‌گردد.
 
مثال:
The doctor recommended that she should see a specialist about the problem  دکتر توصیه کرد که او باید یک متخصص را در مورد مشکل ببیند
He requested that the car park should not be locked at night.                           او درخواست کرد که پارکینگ ماشین نباید در طول شب قفل باشد)

دیدگاه شما

پشتیبانی در واتساپ